Ding 23: terugblik en evaluatie

Met even veel enthousiasme als ik aan 23 dingen begon, ben ik ermee geëindigd. Ik vond het ontzettend leuk om al die nieuwe dingen te leren. Ook het concrete resultaat (een weblog met alles erop en eraan) heeft me veel bevrediging geschonken. Moeilijk vond ik het allemaal niet, wel tijdrovend, maar die tijd beschouw ik allerminst als verloren tijd. Ik merk dat ik op vrienden en familie een voorsprong heb ontwikkeld, die ik graag uitbuit;-). 'Wat is dat eigenlijk, een widget?' vragen ze voorzichtig, als ik terloops laat vallen dat ik weer zo'n leuk widget op mijn blog heb geplaatst (widgets vond ik het állerleukste van deze ontdekkingsreis!). Mijn vrienden zijn heus geen digibeten, maar toch weten de meesten maar vaag wat het allemaal inhoudt: rss feeds, del.icio.us, technorati, web 2.0... Ze prijzen lief mijn vaardigheden, en ik attendeer ze nog maar weer eens op 23dingen.nl, al snap ik wel dat je er niet zomaar aan begint, in je eentje. Het vergt namelijk wel enige discipline, en een deadline is daarom fijn. Mij heeft die tenminste geholpen om er op een gegeven moment vaart achter te zetten:).

De grootste verandering die de cursus bij me teweeg heeft gebracht is dat ik nu ook een 'informatieproducent' ben geworden. Zo heb ik een bevriend publicist blij gemaakt met zijn eigen wikipediapagina, in Lastfm het geboortejaar en de geboorteplaats toegevoegd van een Duitse zanger (die ik ook niet kende, maar die informatie heb ik opgezocht en toegevoegd), hier en daar wikipediapagina's gewijzigd en er WorldCatlinks aan toegevoegd. Het is allemaal erg leuk om te doen. Op het werk maak ik inmiddels gebruik van google alerts en een wiki.

23dingen is voor mij een inspirerende, leerzame en ideale manier geweest om mijn horizon te verbreden en actiever bezig te gaan met alles wat er op het internet wordt aangeboden. Ik kijk reikhalzend uit naar een vervolgcursus! Gelukkig las ik hier en daar al dat we intussen met Learning 2.1 aan de slag kunnen gaan.

Edwin en Rob, hartelijk dank voor jullie inzet, tips en trouwe commentaren!

Ding 22: bibliotheek 2.0 en de toekomst van bibliotheken

Ik zag dat sommige 23dingen-bloggers (zoals Anita van Lierop) zich nuttig hebben gemaakt door bepaalde interessante artikelen over bibliotheek 2.0 te vertalen. In de hoop dat ik ook iets zou kunnen bijdragen, ging ik op onderzoek uit. Via dit Spaanse weblog kwam ik terecht op het weblog van David Lee King. Zijn Bibliotheek 2.0 rimpelingen-schema (naar analogie van de rimpelingen die een steen veroorzaakt als hij in het water wordt gegooid) heeft wel wat:

Op zijn weblog legt hij de 6 verschillende fases (zie het schema) uit die een traditionele bibliotheek moet doorlopen om een bibliotheek 2.0 te worden.

Mijn mening over bibliotheek 2.0? Ik kan niet ontkennen dat er een zekere ambivalentie in mij heerst. Diep in mijn hart vind ik nog steeds dat de bibliotheek vooral veel boeken moet hebben, eindeloos veel boeken om in rond te neuzen. Tegelijkertijd bemerk ik ook bij mezelf een afname van bibliotheekbezoek... en hoe zou dat nu komen? Juist ja, onder andere door het internet, waar ik veel informatie vind die ik vroeger in de bibliotheek zocht. Boeken krijg ik te leen van familie of vrienden. Alleen als ik op reis ga of geïnspireerd raak door een krantenartikel ga ik naar de bibliotheek. Wat zou mij nu kunnen bewegen om er vaker heen te gaan? Ik denk dan vooral een activiteit (lezing of cursus).

Soms maak ik mezelf wijs dat mijn levensfase een rol speelt. Gedurende mijn jeugd kwam ik immers meermalen per week in de bibliotheek (ja, maar toen was er nog geen internet!). Ik herinner me nog het geluk als mijn moeder met zes dikke boeken uit de bibliotheek thuiskwam terwijl ik ziek op bed lag. Die zes dikke boeken had ik binnen enkele dagen uit. Rond mijn vijftiende begon de speurtocht naar gedichten. Ik nam bundeltjes mee naar huis en schreef de mooiste gedichten over. En tijdens de laatste jaren van mijn middelbare-schooltijd sprak ik af met mijn vriendje in de bieb. Als ik zijn oranje sportfiets zag staan, wist ik dat hij er al was. We hingen dan tegen de verwarming, zochten wat boeken voor onze lijst uit en gingen 'de stad in'. En als hij er niet was, kon je wel iemand anders van school treffen.
Datzelfde sociale aspect had later de universiteitsbibliotheek. Maar los van alles is de conclusie onontkoombaar: ik las vroeger veel meer, d.w.z. veel meer boeken. Ik ben een slaaf van het internet geworden. En omdat ik daar niet alleen in sta, zie ik in dat de bibliotheek zich daar moet manifesteren. Vandaar dat ik bibliotheek 2.0 toch toejuich, ondanks mijn ouderwetse bedenkingen!